Περιπατητικός Διαλογισμός: Πώς να κάνεις Διαλογισμό ενώ περπατάς

Η καθιστή θέση με τα πόδια σταυρωμένα και την πλάτη ίσια, είναι η πιο γνωστή εικόνα που έχουμε όταν σκεφτόμαστε κάποιον να διαλογίζεται. Διάβασε παρακάτω για να μάθεις, τι είναι ο περιπατητικός διαλογισμός, γιατί να τον δοκιμάσεις και πώς να τον εφαρμόσεις.

Τι είναι ο Περιπατητικός Διαλογισμός;

Είναι ό,τι λέει το όνομά του, διαλογισμός ενώ περπατάς. Όπως είπαμε και στο άρθρο Διαλογισμός με Τσάι, κάθε πράξη μπορούμε να την δούμε ως μια ευκαιρία για να εξασκήσουμε τη συνειδητότητά μας. Ο περιπατητικός διαλογισμός λοιπόν, είναι διαλογισμός σε κίνηση. Υπέροχη πρακτική για εσένα που θες να κάνεις διαλογισμό, αλλά η καθιστή θέση σε κουράζει.

Γιατί να το Δοκιμάσεις;

Το περπάτημα είναι κάτι που κάνουμε καθημερινά, μηχανικά, χωρίς να το σκεφτόμαστε. Αν περπατάμε έχοντας κάποιο προορισμό στο νου, μπορεί να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε εκεί, πόση ώρα θα μας πάρει να φτάσουμε, αν ξεχάσαμε κάτι στο σπίτι κοκ. Αν πάλι απλά περιπλανιόμαστε για να θαυμάσουμε το τοπίο, η προσοχή μας είναι στο περιβάλλον, στο οποίο αντιδράμε ή χανόμαστε σε αφηρημένες σκέψεις και ιδέες.

Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, απομακρυνόμαστε από το τώρα και από την ευκαιρία μας να αδράξουμε τη στιγμή.

Η εξάσκηση της συνειδητότητας, με τον περιπατητικό διαλογισμό, όπως και με κάθε άλλη πρακτική διαλογισμού, μας φέρνει πιο κοντά στο φαινομενικά άπιαστο τώρα. Με την καθημερινή πρακτική η συγκέντρωση αυξάνεται και καλλιεργείται αγάπη για το φυσικό μας σώμα. Αποκτάμε μεγαλύτερο έλεγχο στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας και μαθαίνουμε να μην αντιδράμε στις καταστάσεις, αλλά να ανταποκρινόμαστε (δεν θα επεκταθώ στη διαφορά αυτών των δύο, αλλά αν θες να μάθεις διάβασε εδώ).

Πώς Κάνω Περιπατητικό Διαλογισμό;

Περιπατητικός διαλογισμός δεν σημαίνει περπατώ ανέμελος και χαζεύω το περιβάλλον. Ακριβώς το αντίθετο. Η προσοχή είναι στραμμένη προς τα μέσα, ή καλύτερα από έξω προς τα μέσα.

Αυτό δεν σημαίνει πως τριγυρνάμε σαν ζόμπι εδώ και κει με τα μάτια κλειστά. Τα μάτια είναι ορθάνοιχτα και οι κεραίες ανοιχτές.

Θα σας δώσω δύο τρόπους με τους οποίους μπορείτε να εξασκηθείτε στον περιπατητικό διαλογισμό. Ο πρώτος μπορεί να εφαρμοσθεί πάντα και παντού, οπουδήποτε θέλετε να περπατήσετε. Τον δεύτερο θα σας συνιστούσα να τον κάνετε σε ένα σημείο χωρίς κόσμο και περισπασμούς, στην ασφάλεια του σπιτιού σας ή σε κάποιο ήσυχο μέρος.

1^η ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Μπορείς να εφαρμόσεις αυτήν την πρακτική ενώ περπατάς προς τον προορισμό σου. Ένας τρόπος είναι χωρίζοντας τη διαδρομή σε κάθε ένα από τα παραπάνω βήματα. Για παράδειγμα, αν ξέρω από ποια μέρη περνώ μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου, ορίζω σημεία στα οποία θα εφαρμόζω κάθε ένα από τα βήματα. Μέχρι τον φούρνο Βήμα 1ο, μέχρι το τέταρτο στενό Βήμα 2ο και πάει λέγοντας.

• Βήμα 1ο: Παρατηρώ καθώς περπατώ πώς αισθάνεται το σώμα. Μοιάζει ανάλαφρο ή βαρύ, χαλαρό ή άκαμπτο; Παρατηρώ τη στάση του σώματός και το βάδισμά μου, χωρίς να κρίνω. Απλά φέρνω την προσοχή στο σώμα.
• Βήμα 2ο: Συντονίζομαι με το περιβάλλον. Πώς είναι το περιβάλλον μου; Περνούν αμάξια και άνθρωποι; Τι υπάρχει γύρω μου; Αναγνωρίζω το περιβάλλον χωρίς να προσκολλώμαι σε αυτό.
• Βήμα 3ο: Αναλύω το περιβάλλον, βάζω σε λειτουργία τις αισθήσεις μου. Αρχικά παρατηρώ τους ήχους. Έπειτα τις μυρωδιές, ευχάριστες και μη. Παρατηρώ πώς το μυαλό θέλει να διεισδύσει στους ήχους, στις μυρωδιές, να πλάσει μια ιστορία γύρω τους. Όταν αυτό συμβαίνει το επαναφέρω στην απλή παρατήρηση.
• Βήμα 4ο: Αισθάνομαι την κίνηση. Ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Πώς πατώ το πόδι σε κάθε βήμα; Τι αίσθηση υπάρχει στα πέλματα; Τι αίσθηση δημιουργεί στο σώμα μου η κίνηση; Πώς μετατοπίζω το βάρος δεξιά και αριστερά; Που βρίσκονται τα χέρια. Αποκτώ επίγνωση του σώματός μου, ενώ κινείται.
• Βήμα 5ο: Εστιάζω στον ρυθμό. Το σημείο προσοχής μου είναι ο ρυθμός του βηματισμού μου. Όποτε το μυαλό χάνεται σε σκέψεις, επαναφέρω την προσοχή μου στον ρυθμό των βημάτων. Αυτή είναι η εξάσκησή μου.

2^η ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Εδώ θα αναφερθώ στην παραδοσιακή πρακτική του περιπατητικού διαλογισμού. Θα καταλάβετε και εσείς διαβάζοντας παρακάτω, πως δεν είναι μια πρακτική που μπορείς να κάνεις έχοντας παράλληλα στο νου σου φανάρια, αμάξια που περνούν και πεζούς που σε προσπερνούν. Γι' αυτό προτείνω να γίνεται σε ένα περιβάλλον με λίγους περισπασμούς.

Αν είσαι περισσότερο οπτικοακουστικός τύπος, δες το παρακάτω βίντεο για να μάθεις τα βήματα της πρακτικής από τον Καναδό μοναχό και δάσκαλο του Βουδισμού, Yuttadhammo Bhikku.

https://www.youtube.com/watch?v=_IFvablc6EI

• Βήμα 1ο: Διαλέγω έναν χώρο που ξέρω πως μπορώ να κινηθώ ανενόχλητος. Ιδανικά δεν έχω εμπόδια μπροστά μου για τουλάχιστον 2-3 μέτρα και το έδαφος είναι ίσιο και βατό. Αν βρίσκομαι σε δημόσιο χώρο φροντίζω να βρω ένα ήσυχο σημείο, όπου δεν εμποδίζω το δρόμο στους άλλους.
• Βήμα 2ο: Γειώνομαι. Αφού βρω τον χώρο μου, δίνω χώρο στον εαυτό μου να πάρει μια βαθιά ανάσα και να αισθανθεί το σώμα. Νιώθω το έδαφος να με στηρίζει και πατώ ολόκληρο το πέλμα κάτω, από τη φτέρνα μέχρι τα δάκτυλά μου.
• Βήμα 3ο: Ξεκινώ. Τα πόδια είναι κλειστά και ξεκινώ με το πρώτο βήμα, μικρό και σταθερό. Το βλέμμα μου είναι στραμμένο προς το έδαφος περίπου ένα μέτρο μακριά από τα πόδια μου.
• Βήμα 4ο: Συγχρονίζω. Κάθε φορά που το πόδι σηκώνεται μεταφράζω από μέσα μου όσο διαρκεί η κίνηση και σκέφτομαι «Βήμα». Μόλις πατήσει το πέλμα σκέφτομαι, αν πατώ το δεξί πόδι «Δεξιά», αντίστοιχα για το αριστερό «Αριστερά». Συνεχίζω και κάθε φορά που ξεφεύγει το μυαλό το επαναφέρω στην κίνηση. Προσέχω να μη προτρέχει το μυαλό ξεπερνώντας την κίνηση. Η πρακτική αυτή έγκειται στον συγχρονισμό της σκέψης με την κίνηση.
• Βήμα 5ο: Βαδίζω. Ενώ συγχρονίζω τη σκέψη με την κίνηση βαδίζω μπροστά μέχρι ένα σημείο και από εκεί ξανά πίσω. Κάθε φορά που σταματώ σκέφτομαι, την ώρα που τα πέλματα κλείνουν το ένα δίπλα στο άλλο, «Σταματώ».

Λίγα ακόμη λόγια

Αν τα παραπάνω σου φαίνονται περίπλοκα και δύσκολα θα σου προτείνω κάτι τελευταίο, σύμφωνα με τις συμβουλές του Thich Nhat Hanh.

Όταν περπατάς, κινήσου σαν να βρίσκεσαι σε ιερό χώρο. Και αυτό γιατί είσαι σε ιερό χώρο. Είσαι ζωντανός και περπατάς πάνω σε έναν υπέροχο πλανήτη που σε φιλοξενεί και χρειάζεται τον σεβασμό σου.

Δεν χρειάζεται να αλλάξεις το βήμα σου ή τον ρυθμό σου. Στην πραγματικότητα η αλλαγή είναι εσωτερική, στην αντίληψή σου.

Αντί να σκέφτεσαι τον προορισμό σου, άλλαξε την οπτική και δες πως κάθε βήμα είναι ο προορισμός.

https://www.youtube.com/watch?v=QdO1vZJgUu0&t=60s